مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ (2)

                                                            بسم الله الرحمن الرحیم

چند وقت پیش یه پست نوشته بودم در مورد حضرت علی با عنوان "مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ". (اینجا)
مطالبی که نوشته بودم از نگاه شیعه بود . درصدد این بودم که این مسئله رو از نگاه تفاسیر اهل سنت هم بررسی کنم

و  دیدگاههای اونها رو هم بررسی  کنم .  دوست داشتم بدونم منظور از "مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ"  در تفاسیر اهل سنت کیست!

در اون پست از دو ایه 

قالَ الَّذی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ أَنَا آتیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ فَلَمّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبّی لِیَبْلُوَنی ءَ أَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ وَ مَنْ شَکَرَ فَإِنَّما یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ کَفَرَ فَإِنَّ رَبّی غَنِیٌّ کَریمٌ ( 40 )    سوره نمل

و

وَ یَقُولُ الَّذینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ کَفی‏ بِاللّهِ شَهیدًا بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ ( 43 )   سوره رعد

استفاده شد.

در تفسیر «انوارالقران »  نوشته عبدالرؤوف مخلص ،"مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ" در  ایه 43 سوره رعد اینگونه تفسیر شده :

 «و بس‌ است‌ کسی‌ که‌ نزد او علم‌ کتاب ‌است‌» یعنی‌: بس‌ است‌ گواهی‌ علمای‌ اهل‌ کتاب‌ در حق‌ من‌ که‌ اوصافم‌ را درکتابهایشان‌ می‌یابند. به‌ قولی‌ این‌ آیه‌ مدنی‌ است‌ و در این‌ صورت‌ معنی‌ این‌ است‌: گواهی‌ کسانی‌ از اهل‌ کتاب‌ که‌ اسلام‌ آورده‌اند ـ مانند عبدالله بن‌ سلام‌ ـ برایم‌ بس ‌است‌ زیرا مسلمانان‌ اهل‌ کتاب‌ بر صدق‌ رسالت‌ من‌ گواهی‌ می‌دهند. به‌ قولی‌دیگر: مراد کسی‌ است‌ که‌ علم‌ لوح‌ محفوظ نزد اوست‌ و او خود خداوند است‌.

و در تفسیر «راستین» تالیف علامه شیخ عبدالرحمن بن ناصر السعدی، امده است:

"(وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْکِتَابِ) و کسی که نزد او علم کتاب است میان من و شما گواه باشد. و این علما و دانشمندان تورات و انجیل را دربر می گیرد؛ کسانی از آنان که ایمان آوردند و از حق پیروی کردند و به رسالت پیامبر گواهی دادند، و صداقت آن را به صراحت بیان کردند.
و هر کس از اهل کتاب این شهادت را کتمان کرده و خبر نداده باشد که چنین شهادتی را به نزد خود دارد (بداند که) خبر دادن خدا از شهادتی که نزد وی می باشد بی بلیغ تر است از خبر دادن وی. و چنانچه شهادتی نزد وی نبود با حجت و دلیل اثبات می نمود که نباید از او خواسته شود که شهادت بدهد.
و علت اینکه خداوند دستور داده است اهل کتاب بر رسالت پیامبر گواه گرفته شوند این است که آنها اهل این کار هستند و در هر کاری باید کسانی گواه گرفته شوند که اهلیت و شایستگی داشته باشند، و در این کار از دیگران آگاه تر باشند؟ اما کسی که نسبت به این مسئله بیگانه است، مانند بیسوادان و مشرکین عرب و دیگران، گواه گرفتن آنان فایده ای ندارد، زیرا آنها آگاهی و شناختی در مورد این قضیه ندارد".

                                                           * * *

میبینید که اهل سنت برا این اعتقاد هستند که "مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ"  به علمای اهل تورات و انجیل اشاره دارد.

1-همونطور که میدونیم سوره رعد ،یک سوره مدنی هست و تاریخ نشان داده که اسلام  و پیامبر اسلام در مدینه ،هدف کینه جویی های ادیان دیگر بخصوص یهود  بوده و جنگ معروف «خیبر» هم  دلیل واضحی بر این اوضاع بود. 

لازم به ذکر است که در این فتنه ها دست علما و دانشمندان(احبار) یهود در میان بود نه عامه مردم یهود.

2-از طرف دیگه قران با لحن بسیار تندی علیه یهود و نصارا سخن گفته است 

حال ، با این اوصاف چطور ممکنه که خداوند این قوم منحرف را به شهادت بگیرد؟!

                                                               * * *

یه نظر دیگه هم از طرف اهل سنت بیان شده که میگن منظور از "مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ"  خدا هست!

خوب ، اگه دقت کنید  در این ایه امده " خدا و کسی که   علم کتاب در نزد اوست"!!

پس در اینجا پای شخص دیگری غیر از خدا در میان است. بنابر این این نظریه هم باطله!

**برای دیدن  صحبتهای تکمیلی  به قسمت نظرات مراجعه شود

والسلام