طعم نوشابه

هر بار که دونه ای تسبیح رو مندارم و ذکر میگم انگار لحظاه های عمر منه که دارن میشمرن 

به اخرش که میرسم از ترس اینکه مبادا زود تموم شه و عمر من هم تموم! 

کندش میکنم  که دونۀ آخر میشه پنجتای دونه اول!همچین با تلفظ عربی و کشیده و شمرده که "ح" سبحان الله از ته دیافراگم سوت میکشه،ادا میشه که بیا و سیاحت کن 

تموم که شد ،دوباره از اول! 

انگار ساعت شنی رو برگردوندن! 

اولش دوباره تند تند و حساب نشده و چار پنجتا یکی! 

این احساس رو تو بچگی هم داشتم 

میدونی کِی؟ ! 

زمانی که ظهر تابستون،بعد فوتبال وایمیستادیم دم مغازه و شیشه نوشابه خالی میکردیم 

اولا تندتند و یه نفس میدادیم بالا! 

نفسمون که بند میومد تازه میفهمیدیم که از مزش هیچی حالیمون نشد! 

حالا هر قلپ که میخوردیم سه ربع به ته شیشه نگاه میکردیم و مزه میکردیم 

اینجا بود که تازه بحث میکردیم که طعم زمزم بهتره یا پارسی کولا یا نوشابه مشدی؟! 

نگاه که کردم دیدم بی خود نبود که "ان الانسان لفی خسر " رو برای من فرستادن 

همش فکر میکنم که آخرا خبریه 

نگو که اصل کار همینجاست 

وگرنه آخر داستان که باید بری پول نوشابه رو حساب کنی