بسم الله ارحمن الرحیم
سلام!
دوستمون س.ح در نظری که داده بودند، به چگونه بودن یا چگونه زندگی کردن اشاره کردند که بنظر من همواره یکی از مسائلی بوده که ذهن بزرگان رو بخودش مشغول کرده.
بنظر شما این دنیا درست شده برای بد سندگی کردن؟ الکی سخت زندگی کردن؟زشت زندگی کردن؟
چیزی که مسلمه اینه که ما اومدیم زندگی کنیم و چیزی بدست بیاریم و به راهمون ادامه بدیم.
نه فراره که همیشه توی این دنیا باشیم و خونه ای صرفا درخور این دنیا بسازیم و تمام مصالح رو خرج ساخت و ساز در این مرحله بکنیم و نه اینکه به بهانه سبک رفتن و سبک تاختن ،همه چیز رو رها کنیم و صرفا به اخر توجه کنیم. من عقیده دارم که هر دو گروه متعلق به جبهه منحرف هستند و در نهایت عایدیی ندارند.
زندگی ساده هیچ منافاتی با خوب و زیبا زندگی کردن نداره!
کسی که ساده زندگی میکنه ولی زیبا، مقل کسی هست که با یه کوله پشتی در یک مسیر زیبا در حال قدم زدنه. از مسیر لذت میبره ، از باغهای و مواها و نعمتهای حلال استفاده میکنه ،مقداری ذخیره میکنه برای ادامه سفر ، واگر نهری خراب باشه درست میکنه، اگر درختی خم باشه به زیر اون قیم میگذاره! اگر دیواری در شرف ریختن باشه و یا جاده خراب باشه اصلاح میکنه!
خلاص! به همسفران کمک میکنه ویا اینکه راه مسافران اینده رو سهل و اسان میکنه!
زمانی هم که به پلی(بگیم صراط) برای عبور میرسه با همون کوله پشتی عبور میکنه و یا اینکه همون کوله رو هم از کمر باز میکنه و از پل رد میشه!
زنگی غیر ساده و اعیانی هم هیچ منافاتی با این مسئله نداره! ولی چنتا خطر وجود داره!
این جور افراد اسباب و اثاثیه زیاد دارند به همین خاطر ممکنه این وسایل و بار و بندیل اونها رو از نعمتهای اطراف که مخصوص عبور از این مسیر افریده شده غافل کنه!
ممکن هم هست این شخص زیاد در اموال خودش غرق نشه و از اون برای تبلیغ و اصلاح مسیر استفاده کنه(حضرت خدیجه(ع)) و هنگامی هم که به پل رسید هرچه هست رها میکنه و از پل عبور میکنه!
ایا همه اینطورند؟ این اموال رو خرج زیبا شدن مسیر میکنند؟ خرج اصلاح راه میکنند؟ چقدر دیگران رو با این اموال به انتخاب مرام دعوت میکنند؟ ایا موقع رسیدن به پل میتونند این بار رو زمین بگذارند و عبور کنند؟ یا اینکه درصدد این بر میان که با اون از پل رد بشن؟ موش توی سوراخ نمیرفت، جارو.....
تازه اگه این بار رو هم در کنار پل رها کنه باز هم ضرر کرده! چرا؟ چون مثل الاغ بار کشیده و اخر سر هم نه بدرد خودش خورده و نه بدرد دیگران!
حضرت خدیجه قبل از رسیدن به پل همه چیز رو خرج کرد!
این تمثیل رو برای این افراد با انتخاب مسیر نا زیبا میشه تکرار کرد که میسپرم بر عهده دوستان عزیز که اگه دوست دارند ، لطف کنند و در قسمت نظرات بگند.
مخلص کلام این که:
تمام بزرگان و شهدا ،بلا استثنا ، حتی شده به مدت کوتاه هم در این مسیر حرکت کرده اند.
البته این نتیجه مطالعات کوچکی بود که در مورد زندگی چنتا از شهدا و بزرگان داشتم.
شهدا: ائمه (ع)، شهید طیب حاج رضایی، شهید چمران، شهید.....
بزرگان: امام خمینی، شیخ رجب علی نکو گویان، ایت...ا بهجت،...
کسی میتونه بگه که ایشان بد زندگی کردند؟
کسی که مثل شهید زندگی کنه و در ارزوی شهادت بمیره ، روزی رجعت خواهد کرد و به شهادت خواهد رسید!
خصوصیت شهید تاثیر گذاریه!
شهید با رفتنش راه خدا رو هموار میکنه!
چیزی که ما فراموش کردیم اینه که شهادت نقزه اوجی هست در جهاد! هدف اصلی جهاده!
سوالی مطرحه؟
ایا امام حسین و حضرت عباس در جنگهایی که حضرت علی رو همراهی میکردند ، ارزو داشتند که سریع شهید بشن و برن پیش خدا روزی بخورند؟ ایا بعد هر جنگ میگفتند خدایا! این جنگ هم تموم شد و ما هنوز شهید نشدیم؟
(دوستان! این حرفهای من رو با ادبیات رایج بین رزمنده ها و جنگ قاطی نکنید)
امام حسین میفرمایند: « ان کان دین محمد لم یستقم الا بقتلی فیاسیوف خذینی»
«اگر دین محمد جز با کشته شدن من پایدار نمی ماند، پس ای شمشیرها مرا دریابید».
اینجا یه نکته از هزار نکته نهفته در این حدیث به ذهنم رسید!
یعنی: کشته شدن اخرین راه است! نه اولین راه!!
"راه" مهمترین مسئله است!
خیلی ها برای خلاص شدن از زحماتی که باید برای روشن شدن "راه" تحمل کنند، مدام ارزوی شهادت میکنند!
دوستان! برادران! خواهران!
شهادت اتمام حجت است برای همه! نویدی است برای مومن! تهدیدی برای دشمن!
یا علی
سلام
چه قشنگ با "بسم الله الرحمن الرحیم" شروع کردید
به نظرم انسانی که میخواد طرز مردنش رو انتخاب کنه ناخوداگاه با این تصمیمش طرز زندگی خودش رو مشخص کرده...
مثلا کسانی که آرزوی شهادت را در خود می پرورانند،رو ناخوداگاه طرز زندگیشون تاثیر داره و باعث میشه جوری زندگی کنند حداقل لیاقت این آرزویی که در دل می پرورانند رو داشته باشه زندگیشون...خیلی موقع ها آزمایش های خیلی سختی برای انسان پیش میاد که از شهادت بسی سخت تر هست
مثلا حضرت زینب(س) بعد از واقعه ی کربلا بار و مسئولیت بسی سنگینی بر دوششون بود که مطمئنا شهادت برای ایشان آسان تر و شیرین تر از صبر و سختی ای بوده که این بانوی بزرگوار متحمل شده اگرچه ایشان اینقدر با خدا و صبور بودند بعد از این مصیبت ها هم فرمودند :
"من چیزی جز زیبایی ندیدم"
ولی منظور اینه که این جور زندگی کردن هم کم از شهادت نداره و شاید از شهادت هم سخت تر باشه...
ممنونم بابت این چند پستی که در مورد شهادت گذاشتید و استفاده کردیم
یا علی
التماس دعا
سلام!
خوب حساس هستینا!:)
بنظر من مرگ برای حضرت زینب یه مرگ تدریجی بود! که اگه سخت تر از شهادت نیاشه اسونتر هم نبود!
من هم ممنونم که همراهی کردید
یا علی
سلام
یه سر تشریف ببرید اینجا بدک نیست!
shia-book.blogsky.com
ممنونم
یا علی
سلام برادر
همانطور که فرمودید شهاد آخرین راه است...
یعنی که در راه خدا حرکت کنی و فعالیت تا آخرین نفس...
و خوشا به حال آنانی که پس از عمری خدمت آخرین نفسشان در راه خداست...
در دفاع مقدس هم سرداران بزرگ که عاشق شهادت بودند بیشترین تدابیر امنیتی برای حفظ جان خود و نیروهایشان را می اندیشیدند...بدون آنکه ذره ای ترس از مرگ داشته باشند...
از شهید برنسی خاطرات جالبی در این مقوله مانده است...
یا حق
سلام!
از شهید بنسی زیاد شنیدم ولی درست و حسابی نخوندم!
انشا...ا در اولین فرصت
ممنونم
یا علی
سلام حاج علیرضا
خب بازم عالی بود!
از این چند پست واقعا استفاده ها بردیم... و زبانمان در دهان باز، همچنان بسته ماند...!
حرف آخر فقط همینه که: شهیدان زنده اند، الله اکبر...
یاعلی
سلام حاجی!
این طرفا!
راه گم کردی! :دی
الله اکبر!
یا علی
سلام،
البته قرار بود که زیاد حرف نزنم اما خب؛...
اگه بگم میفهمم حال کسایی که میگن عاشق شهادتند؛ دروغ گفتم. شاید بزرگی میخواد، پاک بودن میخواد؛ بریدن نیاز داره و به حدی رسیدن که علاوه بر زندگی خوب کارشون باید با مرگی خدایی تموم بشه. که خب نیاز نیست بگم من هیچ کدوم نیستم...
اما چیزی که میدونم این وسط یه معامله با خدا گویی انجام میشه، نمیدونم، یا قسمت، یا لیاقت، چیزی شبیه اینا؛ دست آدما نیست که در دم بخوان شهید بشن؛ خدا باید بیاد وسط ماجرا!
وقتی سرگذشت شهدا را میخونم، جنوب میرم، حرفاشونو میخونم هیچ وقت احساس نکردم که عاشق شهادتم. فکر میکنم باید مرحله ای بالاتر باشه!
دعا بفرمایید.
یا علی!
سلام!
ادم هم تا خودش نخواد نمیشه! یه امر دو طرفه است!
ما هم اینجا فقط صفحه سیاه کردیم تا شاید یه چیزی عایدمون بشه!
وگرنه راه دراز است!
همچنین!
یا علی
سلام
کلا از شیوه تمثیلتون خیلی خوشم اومد! موضوع رو خیلی ملموس کردید. ممنون!
من دیگه تصمیم قطعی گرفتم که شهید بشم!!! :)) :دی
در مورد "اینکه کشته شدن آخرین راهه" باید بگم که به نظرم خدا برای این شهادت رو قرار داد که جسارت و شجاعت آدما رو برای حرکت در راهش بالا ببره! برای اینکه ترس از آینده ای نامعلوم نداشته باشیم، که بدونیم اگه تو این راه جونمونم از دست بدیم بالاترین سود عایدمون می شه! بالاتر از سیاهی که رنگی نیست...
هدف نباید شهادت باشه که اگه این طور باشه همین موردی که گفتین پیش میاد که "ایا امام حسین و حضرت عباس در جنگهایی که حضرت علی رو همراهی میکردند ، ارزو داشتند که سریع شهید بشن و برن پیش خدا روزی بخورند؟ ایا بعد هر جنگ میگفتند خدایا! این جنگ هم تموم شد و ما هنوز شهید نشدیم؟" ولی هدف این بزرگان شهادت نبوده، حفاظت از اسلام و مسلمین بوده!
و اینکه خیلی ها دوست دارن شهید بشن که بهترین نوع مرگه با توجه به این قضیه است که بالاخره همه ما روزی می میریم و چه بهتر که به زیباترین شکل بمیریم که اونم وابسته به نحوه زندگی ما تو این دنیاست پس اگه یکم دقیق تر نگاه کنیم می بینیم که هدف شهادت نیست، هدف خدایی شدن و به ملاقات خدا رفتنه و چه قدر خوبه که همونطور که برای ملاقات با یه شخصیت بزرگ خودمونو کاملا آماده می کنیم تا به بهترین حالت به دیدارش بریم با شهادت به زیباترین شکل ممکن به ملاقات خدا بریم!
راستی یه سوال:
به نظر شما چرا پیامبر (ص) شهید نشدن؟!
فکر کنم مقام پیامبر به حدی بالا بود که اگه به شهادت می رسید دیگه فردوس ( بالاترین مرتبه بهشت ) هم نمی تونست جایگاهی برای مقام والاشون باشه! :)
یا حق
سلام!
لطف دارید!
بابا شما بیخیال شید! میان یه انگ شستشوی مغزی میزنند و کار و کاسبی مار و تخته میکننا!! :))
دقیقا!
معلومه که متن رو با دقت خوندین!:)
راستش بعضی ها میگن که پیغمبرهم شهید شدند بطوریکه یک زن یهودی به ایشون زهر خوراند!
نمیدونم چقدر حقیقت داره!
ولی من فکر میکنم حضرت مخمد به نهایت ظرفیت رسیدند!یعنی فرقی نمیکرد
بهتره حرفش رو نزنیم چون در عقل نمیگنجه!
ممنون
یا علی
سلام
خوبی اخوی مهندس؟
سهمیه ساندیستو گرفتی یا نه؟
موفق باشی
سلام!
به به!
چه عجب!
چشم ما به نظر شما روشن شد! :)
راستش به ما رانی و کوکا دادن!
اگه ایران هم رانی میدادن چه میکردن!!:))
زنده باشید
یا علی
سلام برادر
دیروز جاتون تو ایران خالی بود...
فکر کنم اگه دولت میخواست ساندیس و کیک و ۸۰۰۰۰تومان رو بده بیچاره میشد...دی
به کوری چشم دشمنان ایرانیان دیروز گل کاشتند...
دست همه شون درد نکنه...
این وحدت و یکپارچگی بر همه مردم ایران مبارک باد...
انشاالله قصد دارم تپه برهانی که تمام شد خاکهای نرم کوشک در خصوص شهید بزرگوار برنسی را در وبلاگ خودم بگذارم...
التماس دعا و خدانگهدار
سلام!
اقا دوستان بجای ما!
مگه ندادند؟! همه گرفتن که؟!! احتمالا سر شما بی کلاه مونده! :دی
راستشو بخواید از صبحش که بیدار شدم یک بند پشت کامپیوتر اخبار رو چک میکردم!!
دستشون درد نکنه!!
برای اولین بار کلی برام مهم شده بود این راه پیمایی!!
اقا! زحمت میکشید! یه دنیا ممنون
یا علی
سلام ۲ باره
حیفم اومد که این کلام مولا رو از نهج البلاغه اینجا نیارم..
بدان راهی پر مشقت و بس طولانی در پیش داری و در این راه بدون کوشش بایسته و
تلاش فراوان و
اندازه گیری زاد توشه و
سبک کردن بار گناه موفق نخاهی شد
اگر مستمندی در راه دیدی که توشه ات را تا قیامت می برد
و فردا که به ان نیاز داری به تو باز میگرداند
کمک او را غنیمت شمار و زاد و توشه ات را
بر دوش او بگذار
زیرا ممکن است در رستاخیز در جستجوی چنین
فردی باشی و او را نیابی...
یا علی
سلام!
عالی!!!
چقدر دنبالش گشتم!
چرا زودتر نگفتید!!؟ :دی
ممنون
یا علی