ما سقف خانه دیدیم، او رفعت سما را

سلام!

ابیات زیر رو برای این نوشتم که در شرایط  کنونی من صدق میکرد.

بقول خانم هیفا "به نظرم خیلی از این اشعار مخاطب خاص داره ... به طور کلی  نظر امام  درباره ی فلسفه این نیست!"

امام در بعضی از این اشعار ، عروس خودشان ،فاطمه (که فاطی خوانده میشدند)، را مخاطب قرار دادند.

ما عرفناک

فاطى که ز من نامه عرفانى خواست         از مورچه‏اى، تخت سلیمانى خواست

گــــویى نشنیده "ما عرفناک" از آنک          جبریل از او نفخه رحمــــانى خواست

اسیر نفس

فاطى، اگر از طارم اعلا گذرى       از خـــــــاکْ گذشته، از ثریا گذرى

هیهات که تا اسیر دیو نفسى       از راه "دَنى" سوى "تَدَلّى" گذرى

طوطی وار

فاطى که به دانشکده ره یافته است          الفاظى چند را به هم بافته است

گویى که به یک دو جمله طوطى وار           سوداگرِ ذاتِ پاکِ نایافته است

لاف اناالحق

تــا منصـــورى، لاف "انا الحــــق" بزنى   نادیده جمال دوست، غوغا فکنى

دک کن جبل خودى خود، چون موسى   تا جلـــوه کنــد جمال او بى ازلى

حجاب

آنان که به علم فلسفه مى‏نازند            بر علم دگــــــــــر به آشکارا تازند

ترسم که در این حجاب اکبر، آخر           سرگرم شوند و خویشتن را بازند

فلسفه

فاطى که فنون فلسفه مى‏خواند         از فلسفه "فا" و "لام" و "سین" مى‏داند

امیّد مـــن آن است که با نورِخدا          خـــــــــود را ز حجاب فلسفــــــه برهاند

جلوه حق

موسى نشده، کلیم کى خواهى شد؟     در طور رهش، مقیم کى خواهى شد؟

تا جلــــــــــوه حق، تو را ز خود نرهاند       با یار ازل، ندیــــــــم کى خواهى شد؟

حجاب اکبر

فاطى که به علم فلسفه مى‏نازد         بر علــــــم دگـــر به آشکارا تازد

ترسم که در این حجاب اکبر، آخر          غافل شود و هستى خود را بازد

هیهات

فاطى تو و ره به کوى دلبر؟ هیهات!          نظّاره گرىِّ روى دلبــــــر؟ هیهات!

این راه، رهى نیست که پیمایى تو          جبریل در آن فکنده شهپر، هیهات!

راه معرفت

آن کس که ره معرفت اللّه پوید              پیوسته زِ هر ذرّه، خدا مى‏جوید

تا هستىِ خویشتن فرامُش نکند          خواهد که زِ شِرک، عطر وحدت بوید

معرفت

فـــــــاطى، تو و حقِّ معرفت یعنى چه؟     دریافت ذات بى‏صفت یعنى چه؟

ناخوانده "الف" به "یا" نخواهى رَه یافت    ناکرده سلوک موهبت، یعنى چه؟

چراغ فطرت

فاطى که به قول خویش، اهل نظر است      در فلسفه کوششش بسى بیشتر است

باشد که به خــــــود آید و بیـــــدار شود        دانـــــد که چـــراغ فطرتش در خطر است